Një tjetër rast i vështirë paraqitet në “Shihemi në Gjyq” midis vajzës, Pavlinës dhe nënës, Dritës. Pavlina e ka thirrur nënën në rubrikën e së “Dielës Shqiptare” në Tv Klan pasi thotë se nuk ka përkrahje prej saj dhe nuk ka marrë pjesën që i takon nga pasuria.
Por në insertin e saj, Drita e ka ndarë mendjen për pasurinë. Ajo është e zemëruar me fëmijët e saj dhe thotë se është e gatshme edhe t’i vërë flakën shtëpisë.
“Gjakun dhe djersën time nuk e marrin dot se unë u vë shkrepësen, zjarrin dhe le t’i marrë flaka! Nuk e hanë dot djersën e këtyre krahëve të mi dhe burrit që kemi punuar 80 vjet! Nuk e hanë dot djersën as djali, as vajza se është gjaku im dhe i burrit!”
Pasi hyn në studio, me tone të ashpra Drita thekson disa herë se nuk u jep pasuri edhe sikur “të pëlcasin”.
Drita: Përse më ke thirrur këtu moj? Pse më ke thirrur këtu, më turpëron në sy të publikut?
Ardit Gjebrea: Po ti pse do t’i vësh zjarrin shtëpisë?
Pavlina: Zonjë, të kam thirrur këtu se ti nuk më ke dhënë nga pasuria pjesën time që më takon.
Drita: S’të kam dhënë edhe s’të jap, të pëlcisni, as edhe një gur të çani kokën nuk ju jap!
Pavlina: Pse i ndan fëmijët?
Drita: As ty, as atij tjetrit!
Siç bën me dije ndërmjetësja Eni Çobani, problemi rrjedh nga ndarja e pronës përmes ligjit 7501. Pavlina merr fjalën për të shpjeguar situatën, por i drejtohet nënës si “zonjë” çka e bën Dritën të shpërthejë e revoltuar.
Pavlina: Kjo zonja këtu zonja Eni…
Eni Çobani: “Kjo zonja këtu” është mamaja moj zonjë! Si është “zonja?”
Drita: Kujt i thua zonjë? S’ke turp ti moj? Si s’më thua nënë?!
Pavlina: Ti për mua nuk je nënë!
Drita: Ju kam lindur dhe ju kam rritur më mirë se të tërë!
Pavlina: Ti mua dasmë nuk më bëre, pasuri nuk më dhe. Unë kam dy fëmijë, në punë nuk vete të punoj që të bëj shtëpi. Unë dua pjesën time.
Drita: Nuk kisha dhe nuk të bëra!
Pavlina: Mirë, më jep shtëpinë e fshatit, më kishe premtuar që do të të jap shtëpinë e fshatit. Shtëpinë e fshatit nuk ma dhe. Tani unë dua ose lekët, ose pjesën time të pasurisë.
Drita: Të pasurisë? Po unë kalova depresion dhe më gënjejnë, më morën firmat e ua dhashë shtëpitë të tëra se më gënjejnë! Kam qenë 4 vjet me depresion, me ilaçe!
Pavlina: Kjo zonja këtu zonja Eni…
Eni Çobani: “Kjo zonja këtu” është mamaja moj zonjë! Si është “zonja?”
Drita: Kujt i thua zonjë? S’ke turp ti moj? Si s’më thua nënë?!
Pavlina: Ti për mua nuk je nënë!
Drita: Ju kam lindur dhe ju kam rritur më mirë se të tërë!
Pavlina: Ti mua dasmë nuk më bëre, pasuri nuk më dhe. Unë kam dy fëmijë, në punë nuk vete të punoj që të bëj shtëpi. Unë dua pjesën time.
Drita: Nuk kisha dhe nuk të bëra!
Pavlina: Mirë, më jep shtëpinë e fshatit, më kishe premtuar që do të të jap shtëpinë e fshatit. Shtëpinë e fshatit nuk ma dhe. Tani unë dua ose lekët, ose pjesën time të pasurisë.
Drita: Të pasurisë? Po unë kalova depresion dhe më gënjejnë, më morën firmat e ua dhashë shtëpitë të tëra se më gënjejnë! Kam qenë 4 vjet me depresion, me ilaçe!
Si është historia që vajza të thotë zonjë, jo mama se tani është shumë e rëndë kjo? Çfarë ka ndodhur?
Drita: Po kjo histori znj. Eni se mua më gënjyen, më mashtruan se isha në depresion dhe më morën firmën, më morën shtëpinë!
Pavlina: Ore nuk më intereson!
Drita: Të intereson, s’të intereson unë nuk të jap as ty, as atij qenit!
Pavlina: Gjeji ku të duash!
Drita: Asnjërit, as ty, as atij! Nuk ju jap! E kam bërë me këto krahë, i kam duart flluskë!
Ardit Gjebrea: Znj. Drita, kush është qeni?
Drita: Im bir z.Ardit! Më kanë keqtrajtuar! Jam me urdhër mbrojtjeje! Më kanë rrahur, më kanë goditur, më kanë poshtëruar!
Ardit Gjebrea: Kush të ka rrahur?
Drita: Djali më ka rrahur! Ja ku është edhe urdhri i mbrojtjes atje me kartën!
Pavlina: Ti nuk më ke trajtuar si vajzën tënde, mendove vetëm për djalin!
Drita: Mendova dhe djali im më shpuri në këtë pikë! Ja ku janë tërë kartat, tërë dokumentet atje nga Policia e Shtetit!
Urdhri i mbrojtjes me vlefshmëri për 6 muaj është lëshuar ndaj djalit dhe nuses. Drita thotë se ajo ka rënë pa ndjenja e madje djali i ka thënë se meritonte më shumë.
Drita: Më kanë goditur znj. Eni! Kam rënë pa ndjenja!
Eni Çobani: Po pse?
Drita: Më kanë goditur për hiçasgjë! Dhe më ka thënë që “unë me kaq të goditur? Të të bëja që mos të të merrte doktor në dorëzim!” Është shumë e vërtetë z. Ardit, ja ku janë edhe kartat!
Pavlina: Mirë ta bëri djali se ashtu e zgjodhe vetë!
Eni Çobani: Jo “mirë ia bëri djali” moj, si mirë ia bëri djali të rrahë mamanë?
Pavlina: Të mbajë djalin se për mua nuk ka menduar fare znj. Eni.
Bashkëshorti i Dritës është në gjendje të vështirë shëndetësore për shkak të një dëmtimi në sy si dhe vuan nga skleroza. Në dokumentet që ndodhen në tavolinën e ndërmjetëses Eni Çobani shkruhet se Drita ia ka dhuruar djalit një pjesë të pasurisë, veprim për të cilin ajo thotë se është kryer gjatë kohës që ka qenë në depresion.
Eni Çobani: Po si është e mundur që të mori djali dhe shkove, ia dhurove. Shumë mirë, më pas çfarë ndodhi? Kur e more vesh që ia dhurove?
Drita: E mora vesh kur filloi sherri! Më tha “ma dhe mua kartën e shtëpisë, e kishe zemrën të mirë. Ne e kemi të keqe, ne të nxjerrim në rrugë” tha, “por tani ne do të të mbajmë për bamirësi”. Tani të punoj unë, të ngordh e të më mbajë për bamirësi znj. Eni, si është e drejtë kjo?
Eni Çobani: Jam shumë dakord, por si ia ke dhuruar se këtë s’e kuptoj?
Drita: Po s’isha mirë mendërisht po të them, më detyruan!
Eni Çobani: Për çfarë të çoi te noterja?
Drita: Më detyruan, më thanë që këtë kartën do ta bëjmë që të shkojë fëmija në shkollë!
Drita thotë se në vilën që kanë ndërtuar ajo dhe i shoqi, qëndron djali, ndërsa në njërin kat një e moshuar me tri vajzat e saj. Prindërit kanë përfunduar në garazhin e përshtatur si shtëpi.
