Robert Ndrenika është një nga aktorët më të mirë të historisë së kinemasë shqiptare. Ndoshta po të kishte lindur në SHBA, ai do të kishte qenë më i madh se Robert De Niro, i cili jo vetëm ka emrin e Robertit tonë, por është gjithashtu me origjinë shqiptare.
Shtatlartë e me tipare të zeza e të bukura (tashmë i thinjur), tipike tipare shqiptare e gjithmonë i goditur ne frazat dhe interpretimet e tij, Robert Ndrenika kujtohet nga të gjithë si artisti me shpirt të madh.
Ai është ndër të vetmit aktorë që rolin e luan me një sens të spikatur realist.Ndrenika është skicues i karaktereve të goditura. Përjetimi i tij është i thellë dhe tejet organik, buron dhe shkakton emocion.
Me një portret të dashur dhe zërin që di të futet në lëkurën e çdo personazhi, rolet e tij të shumta në numër të interpretuar gjatë jetës e bënë që të shpaloste shpirtin dhe botën e madhe brenda tij.
Një art që nuk blihet dhe nuk mësohet dot as nga praktika e jetës. I lindur për të qenë një yll në kinemanë dhe skenën shqiptare, përmes personazheve ai ka provuar të jetë në rolin e të gjithë karaktereve njerëzore.
E kemi parë gjithmonë duke dhënë mesazhe të mëdha në rolet e tij. Të gjithë e kanë dashuruar thjeshtësinë e tij, njeriun e munguar të të gjithë kohërave në jetën e përditshme.
Të gjithë e kanë dashur mënyrën e tij, kanë dashur sjelljen e tij, zërin e mbi të gjithë mirësinë që përçonte përmes imazhit të tij. Disa njerëz lindin për të jetuar përgjithmonë në memorien e kujtdo.
Një marrëveshje e heshtur dhe shumë e ndjere ka ardhur ndër vite nga skena, përmes Ndrenikës, ndaj tërë publikut. Ai nuk e ka ndarë kurrë teatrin nga kinematografia, duke mos i vënë asnjëherë në peshore por ai është ndjerë mirë sepse për të të dyja kanë veçantinë e saj. Ai e quan të veçantë çdo gjë që bën nëse e bën me dashuri.
Gjithmonë modest, por gjigand për sytë e çdo shqiptari, që çdo ditë kanë admiruar talentin e tij, mënyrën e tij, emocionin e tij. I papërshkrueshëm në emocionet e mëdha që ka transmetuar e transmeton në çdo skenë. Për këtë arsye “Tirana Observer” botoi një speciale me 50 fakte nga jeta e aktorit të madh…
1- Robert Ndrenika ka lindur më 10 janar të vitit 1942. 2- Robert Ndrenika cilësohet si një ndër aktorët më të mëdhenj të historisë së kinemasë shqiptare. 3- Familja e tij është nga fshati Vuno i Himarës.
4- Në vitet 1960-1964 studioi për aktrim në shkollën e lartë “Aleksandër Moisiu”. Pas mbarimit të shkollës, deri më 1970, punoi si aktor në teatrin “Skampa” të Elbasanit. Në vitet 1970-1974 luajti në Teatrin e Institutit të Lartë të Arteve, i quajtur ndryshe Teatri i të Rinjve, dhe me pas në Teatrin Kombëtar, deri në vitin 2001, kur doli në pension.
5-Robert Ndrenika ka dy vajza. 6- Robert Ndrenika ka pasur një histori mjaft të bukur dashurie me gruan e tij, Polikseni. Ai e adhuronte bashkëshorten e tij. Por edhe ajo e adhuronte të shoqin, që e shoqëronte gjithmonë në prova.
7- Por pasi Polikseni u së mur dhe vd iq, Robert Ndrenika e vuajti shumë largimin nga jeta të bashkëshortes së tij. Aq sa për katër vite nuk shkeli më në teatër. Por në prill të vitit 2012 ai fitoi mbi vuajtjen dhe u rikthye fuqishëm teatrit me rolin e doktor Shuster.
8- Ka kryer detyrën e drejtorit të Teatrit Kombëtar në vitet 1993-1994. 9- Për shumë vite Robert Ndrenika ka punuar si pedagog i mjeshtërisë së aktorit dhe fjalës artistike, në degën e aktrimit, në Akademinë e Arteve.
10- Robert Ndrenika në vitet 1992-1996 ka qenë i zgjedhur si deputet i Parlamentit. 11- Por Ndrenika e kuptoi që politika nuk ishte për të dhe pas vetëm një legjislature e braktisi politikën.
12- Aktori i madh ka pasur më pas edhe oferta të shumta nga partitë politike për t’u rreshtuar me ta, për të përfituar nga emri i tij i madh. 13- Por Ndrenika i refuzoi të gjitha ofertat, duke mos u përzier më kurrë me politikën.
14- Robert Ndrenika shquhet për larminë e roleve, për kalime të natyrshme nga drama dhe tragjedia në komedi dhe grotesk. 15- Robert Ndrenika ka thënë se ka shumë aktorë që i pëlqejnë, por që nuk i ka kopjuar kurrë. “Në fillim kisha aktorë të preferuar, por me kalimin e kohës doja vetëm të bëhesha vetvetja.
Po të mundohesh të kopjosh, nuk bën përpara. Duhet të gjesh veten tënde në art.” Po ashtu në raport me kolegët është ndër të rrallët aktorë që nuk ka pasur kurrë konflikte me kolegët e vet. Madje është mjaft i dashuruar nga ata, dhe të gjithë e shohin si modelin e tyre.
16- Është ndër të vetmit aktorë që rolin e luan me një sens të spikatur realist. Ndrenika është skicues i karaktereve të goditura. Përjetimi i tij është i thellë dhe tejet organik, buron dhe shkakton emocion.
17- Me një portret të dashur dhe zërin që di të futet në lëkurën e çdo personazhi, prej vitit 1970 kur hyri si aktor në teatrin “Skampa” të qytetit të Elbasanit, e deri më sot ai vijon të rrisë dimensionin e tij artistik.
18- Në teatër ai ka interpretuar në vepra si “Besa” e Sami Frashërit, “Ura” e Minush Jeros, “Prefekti” i Besim Levonjës, “Familja e peshkatarit” e Sulejman Pitarkës, “Bashkë me agimin” e Kolë Jakovës, “Midis dy njerëzve” e Kiço Blushit, “Skënderbeu” i Lec Shllakut, “Gjenerali i ushtrisë së vde kur”,
“Stinë e mërzitshme në Olimp” të Ismail Kadaresë, “Nata e dymbëdhjetë” dhe “Zbutja e kryeneçes” të Shekspirit, “I sëm uri për mend” dhe “Kopraci” të Molierit, “Luiza Miler” e Shilerit, “Prometeu” dhe “Njeriu që pa vde kjen me sy” të Viktor Eftimiut, “Dashuri e tillë” e Kohoutit, “Banja” e Majakovskit, “Arturo Ui” e Brehtit, “Vdekja e një komisioneri” e Millerit, etj.
19- Teatri nuk është e vetmja dashuri e Ndrenikës. Një mori personazhesh na e sjellin në kujtesë nga interpretimet që ka pasur në kinematografi.
20- Ka interpretuar mbi 30 filma, midis të cilëve mund të përmendim “Horizonte të hapura”, “I teti në bronz”, “Kapedani”, “Shtigje lufte”, “Në shtëpinë tonë”, “Koncert në vitin 1936”, “Bolero” e shumë të tjerë. .
21– Në vitin 1979, Ndrenika u nderua me çmimin “Artist i Merituar” 22- Në vitin 1988 aktori i madh merr titulli “Artist i Popullit”. 23– Në vitin 2012 dekorohet nga presidenti Bamir Topi me Urdhrin “Nderi i Kombit“, me motivacionin:
“Personalitetit të shquar të kulturës kombëtare, artistit të madh e të dashur për publikun, i cili i ka dhëne dhe i jep teatrit dhe kinemasë shqiptare vlera të papërsëritshme me rolet që realizoi me mjeshtëri, origjinalitet dhe me frymë thellësisht kombëtare, duke dhënë njëherazi një kontribut të qenësishëm në shkollën shqiptare të aktrimit”.
24- Është nderuar me Kupën për Aktorin më të mirë në Festivalin Kombëtar të Teatrit, më 1994, për rolin e Di Spetes në shfaqjen “Magjia e Madhe”, të De Filipos dhe në Festivalin e Filmit të vitit 1979, për rolin e prefektit në filmin “Koncert në vitin 1936”, ndërkohë që ka marrë edhe dhjetëra çmime të tjera në Shqipëri.
25- I pyetur që të zgjidhte tre rolet e tij më të spikatura, Ndrenika ka thënë: “Sa për rolet që ndjej më të afërta, do të thosha se të gjitha interpretimet kanë brenda dhimbjen, djersën, mundin, gëzimet dhe historinë e tyre. Ndoshta nga rolet më të mira në kinema për mua mbeten ai i “Koncert në vitin ‘36”, “Prefekti” dhe “Mësonjëtorja”.
26- Robert Ndrenika për filmin e famshëm “Koncert në vitin ‘36” shprehet: “Për “Koncertin…”, ku interpretoj nënprefektin, më shtyu dhe më frymëzoi një lloj vaniteti dhe kotësie që kanë shpeshherë nëpunësit e provincave.
Të cilët duan ta kenë gjithnjë mirë me “qendrën”. Është një rol universal mendoj dhe vetë filmi, i cili është nga më të mirët e kinematografisë shqiptare, ka gjithashtu një mesazh universal brenda tij.”
27- Roli i Qazim Mulletit tek “Prefekti” ka qenë më delikati për të. Ai e ka rrëfyer kështu: “Duhet të them se përveç emrit, ai rol ka pak të përbashkëta me personazhin historik.
Nuk dua ta përligj Qazim Mulletin e vërtetë, por pak a shumë edhe prefekti, në konceptin tim, ka qenë një pushtetar, i cili ka brenda vetes një karakter popullor që rron edhe sot e kësaj dite. Kujtoj shprehje të tij, si për shembull “pas kaq muajsh, jeni bërë të gjithë komunistë”, më pas thuhej “po ndenje kaq muaj në burg me hajdutët, je bërë edhe ti hajdut” etj.
Injorancë ka pasur edhe më vonë, në kohën e komunizmit. Madje ka qenë ajo injorancë e disa zyrtarëve, që më frymëzoi edhe për rolin, pasi unë Qazim Mulletin nuk e njihja fare”.
28- Në vitin 2012, Ndrenika i kërkoi falje familjes së Mulletit: “Në këtë histori që lidhet me rolin tim të Prefektit, mua më vjen keq dhe më duhet t’u kërkoj falje dy personave: gruas dhe djalit të Qazim Mulletit. Që të dy ata panë një kalvar të padrejtë vuajtjesh dhe padrejtësish nëpër internimet”.
29- Arrat isja e të vëllait nga vendi i shkaktoi jo pak probleme Ndrenikës. Në atë kohë, ai u hoq nga filmi “Fije që priten”, pas përfundimit të xhirimeve.
30- Në kujtimet e tij, regjisori Muharrem Fejzo tregon se për rolin kryesor në këtë film fillimisht ishte përzgjedhur dhe e interpretoi Robert Ndrenika, por pasi filmi u pa nga Feçorr Shehu, u dha urdhër që aktori të zëvendësohej.
Arsyeja ishte se Ndrenika kishte një vëlla të arratisur. Muharrem Fejzo tregon dëshpërimin dhe sikletin përballë aktorit, i cili me fisnikëri, jo vetëm që nuk shfaqi asnjë shenjë qejfmbetjeje karshi regjisorit, por merrte mbi vete edhe fajin e rixhirimit të filmit.
