TURQI- Arrestimi i Ekrem Imamoglut duket se ka habitur vetëm ata në perëndim të Detit Marmara dhe Bosforit. Imamoglu është kryebashkiaku i qytetit më të madh të Turqisë, por ai nuk është i vetmi që është arrestuar, veçanërisht kohët e fundit. Kryetari i Bashkisë së Beshiktashit, Riza Akpolat, kryetari i bashkisë së Esenyurt, Ahmet Ozer dhe kryetari i komunës së Ovacikut, Mustafa Sarigul, janë vënë në pranga muajt e fundit, me akuza të ngjashme me ato që rëndojnë aktualisht kolegun e tyre nga Stambolli, korrupsioni, lidhjet me terrorizmin dhe formimi i një organizate kriminale që janë më të rëndat prej tyre.
Fakti që “laku” rreth Imamoglut dhe Partisë Popullore Republikane (CHP) po “shtrëngohej” e kuptoi plotësisht edhe vetë kryebashkiaku i Stambollit, i cili u përgatit me qetësi përpara se policia e Stambollit të hynte në shtëpinë e tij. Natyrisht, me të njëjtën dorë të qetë ai shkroi shënimin e shkruar me dorë, me të cilin theksoi besimin e tij te Zoti dhe te njerëzit. Skenari që për shumë njerëz në Turqi ishte vënë në lëvizje, kishte dhënë shembuj të asaj që do të pasonte dhe ndoshta edhe kjo do të ishte vendimtare në zhvillime.
Pyetja kryesore që lind sot nuk është “pse Imamoglu”, dhe kjo, pasi kryebashkiaku i Stambollit është deri tani kundërshtari politik më i rëndësishëm dhe më i fortë i Tayyip Erdogan. Ekrem Imamoglu ka arritur të fitojë dy herë partinë e presidentit turk, si në zgjedhjet e 2019-ës dhe 2024-ës, dhe pranimi i tij duket të jetë një kërcënim domethënës për planet e Erdoganit për të ardhmen… dhe në të vërtetë, duket, të ardhmen e afërt.
Pyetja është “pse u arrestua tani?”.
Imamoglu po shënon një rritje të vazhdueshme dhe të dielën e ardhshme ishte pothuajse e sigurt se vetë partia të cilës i shërben dhe qëndrimi i së cilës ai ka arritur të forcohet dhe të shndërrohet në kundërshtarin e vetëm politik të denjë, duke qenë në opozitë, do ta nxirrte atë si “të zgjedhurin” për zgjedhjet e vitit 2028…
Që nga mesi i vitit 2024, ka pasur rrjedhje nga AKP, partia në pushtet e Tayyip Erdogan, se një skenar i rishikimit kushtetues i kombinuar me zgjedhje të parakohshme nuk ka gjasa, në mënyrë që presidenti 71-vjeçar turk të hyjë përgjithmonë në panteonin jo vetëm të politikës, por edhe të vetë historisë turke.
Kthimi i Trump paraqet një mundësi të shkëlqyer për Erdoganin
Mandati i dytë i Donald Trump ka ndryshuar rrënjësisht mënyrën se si lëviz i gjithë planeti dhe përballet me çështjet e hapura të brendshme dhe globale. Turqia dhe vetë Erdogani sot kanë një mundësi të madhe për t’u bërë një “gjigant” në shumë nivele.
Nuk ka asnjë çështje të hapur ushtarake apo ekonomike të shtrirjes globale në të cilën Ankaraja nuk ka një rol dhe pjesëmarrje aktive. Lufta në Ukrainë, ndikimi i madh në situatën në zhvillim në Siri dhe marrëdhëniet e mira të kahershme me Donald Trump janë disa nga gjërat që janë shkruar dhe analizuar gjerësisht. Por sidomos rikthimi i Trump dhe ndryshimet që ai ka sjellë në Evropë i japin personalisht Erdoganit lirinë për të “vrapuar” sipas dëshirës për të gjitha çështjet që e shqetësojnë atë personalisht.
Për politikanin Erdogan, i cili nga posti i kryetarit të bashkisë së Stambollit në vitin 1994, bëri hapin e madh në vitin 2003 si kryeministër dhe që nga viti 2014 e deri më sot është zgjedhur president i Turqisë, zhdukja e çdo kundërshtari politik të dukshëm dhe të rrezikshëm duke promovuar njëkohësisht zgjedhjet e parakohshme dhe një fitore të re komode është kulmi ideal i prezencës së Presidentit të Presidentit të Bardhë me “llojet” dhe “metodat” e presidentit turk, ndërkohë që Europa mund të kritikojë sot, por ka shumë çështje të rëndësishme për të zgjidhur, në të cilat një “po” turke duket dhe mund të jetë vendimtare, veçanërisht në fushën e mbrojtjes së përbashkët, veçanërisht nëse SHBA-ja tërhiqet realisht nga mbështetja e saj e kahershme për armaturën e Bashkimit Evropian. Situata është jashtëzakonisht e favorshme për presidentin turk, duke e lënë atë të pashfrytëzuar.
Kurdët dhe rreziku
Në Turqi mund të akuzojnë Imamoglun për lidhje me terroristët, pasi PKK-ja ende karakterizohet si e tillë në Turqi, por ishte partneri i qeverisë turke, Bahçeli, ai që fillimisht bëri një hapje ndaj Öcalan. Një hapje që muajin e kaluar solli edhe mesazhin e çarmatimit të krahut të armatosur nga lideri kurd, i cili mbetet i burgosur. Oçalan mund të mos jetë liruar nga burgu, drita jeshile mund të mos jetë dhënë për konferencën në të cilën PKK do të nënshkruajë çarmatimin dhe vetëshpërbërjen e saj, por Erdogan ka hedhur “rrjeta” mbi kurdët e vendit, të cilët nuk janë aspak të vegjël në përmasa. Erdogan e di se mund të mos i bindë shumicën e tyre, por me lëvizjet e tij do t’i përçajë politikisht deri në atë masë sa nuk do ta kërcënojnë…
Përkundrazi, masa për arrestimin e Imamoglut po e çon vendin pikërisht drejt një shpërthimi dhe reagimesh. CHP kontrollon jo vetëm Bashkinë e Stambollit, por edhe atë të kryeqytetit Ankara. Tubimet, pavarësisht ndalimeve, do të jenë masive, sidomos nga studentët dhe tensioni pritet të jetë i theksuar këtë herë. Arrestimi i Imamoglu dhe çdo vendim i marrë nga drejtësia turke në të ardhmen e afërt ka të ngjarë të forcojë më tej popullaritetin e tij dhe Erdogan mund t’i ketë hequr zyrtarisht rivalit të tij të madh politik, madje edhe nga burgu, të drejtën për të qenë kandidat, pasi ai ka anuluar diplomën e tij universitar. Për presidentin turk, ky është ndoshta një rrezik i “kontrolluar”, por reagimet sociale nuk janë kurrë një ngjarje, shtrirja dhe intensiteti i së cilës mund të parashikohet./Protothema
