Tanini: Përse ratë në burg? Për cilën arsye, ku e keni vuajtur ju dënimin? Ku e vuajtët dënimin tuaj 9 mujor?
Svetlana: -Në 20 gusht të vitit 2022 jam akuzuar për spiunazh!
Tanini: -Çfarë thonë letrat më shumë për ju, dënimi?
Svetlana: -Unë kam përshtypjen se këtë gjë e kanë krijuar gazetarët. Në Gramsh e gjuajtën shokun tim, ata që e goditën atë thirrën policinë, dhe treguan të kundërtën për këtë gjë në territorin e një fabrike ushtarake shqiptare.
Tanini: -Si e gjetët ju këtë vend ushtarak në Shqipëri, nga e morët këtë informacion?
Svetlana: -Këtë bazë nuk e gjeta unë por shoku im, ai që hodhi “piper” për ushtarët. Është një bazë ushtarake që gjendet kollaj edhe në Google.
Tanini: -A është ky pasioni juaj për të gjetur vende të tilla?
Svetlana: -Po, ne jemi të interesuar për historinë e shekullit të 20. Kanë ngelur ende këto artefakte të braktisura. Unë munda tani përmes fotove të mia që ti ruaj këto ndërtesa në foto.
Tanini: -Nga hytë, si hytë ju në këtë bazë ushtarake?
Svetlana: -Edhe një herë dua ta them se nuk jam ndeshur me asnjë ushtar më parë. Nuk ka ndodhur asnjë përplasje.
Tanini: -Pra nuk kishte asnjë ushtar atje?
Svetlana: -Ne vajtëm atje me makinë, pamë shumë ndërtesa të braktisura e të shkatërruara. U futëm në një prej tyre përmes një vrime. Kishte shumë pemë e shkurre. Ne nuk dolëm bashkë nga atje. Pashë që Fjodor ishte larguar, u bashkuam në rrugën kryesore. Unë nuk kisha kartë telefoni, vajta në fshat që të lidhesha me djemtë.
Tanini: -Ku ju arrestuan?
Svetlana: -Kur u larguam me Fjodor me makinë, atje në Cërrik ai tha se e kishin ndaluar policët. Erdhi policia nga Tirana dhe Elbasani, ishte policia antiterror. E kuptuam që ishim futur në telashe. Na kanë ndaluar në datën 20, pyetjet na i bënë në datën 21 kur filluan të gjitha letrat, procedurat.
Tanini: -Si ishin njerëzit që ju hetuan, e kuptuan që jeni blogere apo ata ishin idiotë që nuk donin të kuptonin asgjë?
Svetalana: -Hetuesit na kanë pyetur në mënyrë të veçantë. Për mua ishin 5-6 burra agresivë.
Tanini: -Ju besuan?
Svetlana: -Ata thanë se ishte gënjeshtër. Unë nuk kisha një përkthyes dhe nuk më janë sqaruar të drejtat e mia. Familja ime në Rusi ka marrë djeni vetëm nëpërmjet lajmeve.
Tanini: -Pse, edhe atje u bë e njohur kjo histori?
Stvetlana: Po, lajmi ishte se spiunët rusë kanë goditur ndërtesat ushtarake. Shërbimet ruse kanë hapur edhe një procedurë për këtë gjë. Ata thanë se ajo nuk është spiune por futet atje ku nuk duhet të hyjë.
Tanini: -Nëse ju kthejnë në Rusi, do të kishit penalitete atje? Do ju mbajnë në burg?
Svetlana: -Unë nuk do të shkoj në Rusi, atje do të më arrestojnë. Do të futem për shumë vite në burg atje. Nuk kam ndërmend të kthehem më në Rusi.
Tanini: -Kur ju rrethuan policët, e patë si diçka që po ndodh për qejf apo thatë që tani u futët në telashe?
Svetlana: -E mendova në çast se tani po futemi realisht në telashe!
Tanini: -Mos vallë kjo histori ka lidhje me para që mund të jenë kërkuar për të hyrë në atë repart ushtarak?
Svetlana: -Përpara se Mikail të merrej në pyetje, ose e kanë detyryar ose i kanë gjuajtur-goditur, ka firmosur një dokument pa përkthyes që ishte në gjuhën shqipe. Këto janë dokumenta bazë për në gjykatë.
Tanini: A shikoni të njëjtin stil jete si në Shqipëri dhe Rusi edhe për nga llojet e pasojave të komunizmit? Të njëjtin budallallëk mendor?
Svetlana: Në Rusi, epoka socialiste ka mbaruar, ka njerëz që nuk mendojnë kështu. Në Shqipëri ka njerëz që duan të ecin përpara. Tani në Europë rusët po përballen me probleme, të shohin me mëdyshje. Policia ndaloi një grup tjetër turistësh nga Çekia, por nuk i mbajti askush tre ditë në paraburgim. Ama, është hapur thjeshtë një procedurë penale. Për ne kjo gjë s’ka mbaruar, jemi pa dokumenta, nuk mund të punojmë, nuk mund të hapim një llogari bankare dhe nuk ka një limit ose kufi sesa do të zgjase kjo gjë.
Tanini: -Zonja “Spiune Ruse’’, me çfarë jetoni ju në Shqipëri? Ku po mbijetoni tani? Si fillim, ku e vuajtët dënimin?
Svetlana: -Miqtë e mi i lanë për 9 muaj në burgun 313, ndërsa mua më çuan në një burg spital, nuk flisja dot me të tjerët, dhe prindërve të mi i kam bërë telefon pas dy muajve. 3 muajt e parë qendrova në spitalin e burgut. Avokati bëri kërkesë për të sqaruar veprimet, e pastaj më dërguan te burgu i grave te Ali Demi, pastaj ndenja veç po atje. Gati gjysmë viti kam qendruar e izoluar.
Tanini: -Te Burgu i grave te Ali Demi nuk çmendesh kollaj se ka edhe zonja të tjera, po te Burgu i Spitalit nuk luajte nga mendja?
Svetlana: -Shpresoj që jo! Atje flisja vetëm me policen grua. Në spital nuk kishte as bibliotekë. Drejtori i spitalit të burgut më gjeti dy libra në anglisht. As avokatin tim nuk merrja dot në telefon, nuk ma dhanë këtë mundësi. As në momentin e ndalimit dhe arrestimit nuk më janë lexuar të drejtat e mia. Pas 2 muajsh në spitalin e burgut erdhën përfaqësues nga organizata që mbron të drejtat e njeriut dhe nga Avokati i Popullit. Atje shkruhej se institucioni që më mbante duhet të më siguronte komunkimin me avokatin. Deri më sot askush nuk më tha se përse po mbahesha në Spitalin e Burgut.
Tanini: -Si i siguroni të ardhurat në Shqipëri? Ku banoni? Si është jetesa juaj këtu? Ju nuk e keni as edhe një leje qëndrimi këtu
Svetlana: -Pasi dolëm nga burgu morëm një apartament me qera në Tiranë. Dikë e ndihmon familja mua jo. Jetojmë edhe nga të ardhurat tona të dikurshme. Nuk mundemi ndryshe, vetëm përmes avokatit ose miqve që të marrim ndonjë para nga miqtë.
Tanini: -I keni rënë pishman kësaj historie? A jeni penduar?
Svetlana: -Mua nuk më vjen keq që kam ardhur në Shqipëri por mendoj vetëm për kohën e humbur. Jam e detyryar të jetoj këtu. S’më kanë dhënë ende asnjë dokument. Edhe për strehim politilk nuk më kanë dhënë asnjë dokument, kam vetëm një letër nga prokurori. Une po pres vendimin e gjykatës, policia ka gabuar. Këtë e ka pranuar edhe vetë Kryeministri dhe Ministri i Mbrojtjes, ka gati 30 vite që në këtë bazë nuk ka asnjë aktivitet, nuk kemi bërë asnjë krim. Nëse në Shqipëri ti nuk e vërteton dot faktin e aktivitetit që ke kryer ose jo, si në rastin tim ti bën 9 muaj burg
